Kangoeroeruggen en de kracht van moeder natuur

Hey!

Allereerst wil ik jullie erop wijzen dat ik ondertussen op de blog onder het kopje 'foto's' een aantal foto's per blog heb toegevoegd! Dit zal ik niet bij elke blog meteen doen, maar ik zal proberen het een beetje bij te houden.

Ik was gebleven bij het carnavalsfeestje van vorige week. Overdag was het vooral regen regen regen en zijn we naar het winkelcentrum gegaan, om onze outfits bij elkaar te sprokkelen en om nieuwe schoenen te kopen voor Juul, zij moest voor haar werk een paar pumps kopen. Na het hele winkelcentrum afgestruind te zijn zonder dat we goede pumps gevonden hadden, zijn we op de 4e verdieping bij het foodcourt pitabroodjes gaan eten, superlekker! Nadat de accessoires voor het feest binnenwaren, zijn we door de stromende regen weer naar huis gegaan, hebben daar pizza gegeten en zijn ons gaan voorbereiden op het feest. Na wat vertraging gingen we pas rond 11 uur thuis weg, en toen we in de kroeg aankwamen, was de carnavalsmuziek eigenlijk al voorbij. Gelukkig waren we niet alleen als verklede mensen, maar veel mensen waren eigenlijk ook in gewone kleren. Ondanks dat er geen carnavalsmuziek meer was, was het een heel gezellig feestje met leuke muziek en heel veel Nederlanders. De sfeer was ook meteen als op een Nederlands feestje. Toen we om 3 uur buiten kwamen stormde het zo hard dat de meeuwen over straat waaiden, en toen we met de nachtbus naar huis gingen, waren we weer doorweekt voordat we de voordeur van ons appartement bereikt hadden, tot zo ver het zonnige en altijd mooi weer in Australië.

Zondag hebben we lekker een uitslaap en uitrust dagje gehad, allerlei programma's teruggekeken en we hebben zondag taartdag in het leven geroepen, zodat we elke zondag een lekker toetje hebben! Dit keer had Fenne kwarktaart gemaakt om ons te bedanken voor haar logeerplekje.

Vanaf maandag begon de werkweek weer, ik heb even overleg gehad met mijn begeleider en heb nu wel een beetje een plan van wat ik buiten mijn experiment nog kan doen en wat ze van me willen in de inleiding, dus daar kon ik mee aan de slag. Ik heb ook nog wat pilot testjes gedaan op wat oude samples uit de vriezer, waari k mijn medestudent even niet bij betrokken heb, omdat ik zelf wat dingetjes uit wilde zoeken en hij daar vaak niet voor open staat. Ik heb dus lekker gerommeld in het lab en ik denk dat ik wel een goede methode heb gevonden om het nucleusweefsel te verwijderen. Komende week ga ik hier nog wat testjes voor doen om zeker te weten wat ik aan het doen ben. Het röntgenapparaat hebben we nog steeds niet gebruikt, veelal omdat mijn medestudent dit moet regelen en hier achteraan moet (ik heb het namelijk niet per se nodig, maar hij wel), maar hiervoor moet hij eerst uitzoeken hoe we precies de grootte van het onstane gat willen bepalen met behulp van een ballon. Maar aangezien ook dat hier langzaam gaat (en hij voornamelijk ook al niet zo snel, plus niet zo lang op een dag aanwezig is (plusminus van 10 tot 4, met een uurtje lunchpauze), is het natuurlijk nog niet zover, maar goed, ik maak me er niet druk over omdat het voor mij niet zozeer van belang is, ik heb mijn eigen methode. Verder zijn vrijdag (eindelijk!) de kangoeroeruggen binnen gekomen. Vivek heeft ze met zijn auto opgehaald bij het depot, waarbij de hele kofferbak van zijn Sedan gevuld werd met plastic zakken waar de ruggen in verpakt waren. Wonder boven wonder is er geen zak gescheurd en is de auto weer kangoeroevrij verklaard na het uitladen van de ruggen. We lopen hier gewoon met een trolley van de parkeergarage over straat naar het instituut, terwijl de ruggen in doorzichtige plastic zakken verpakt zijn. Dit levert toch wel wat rare blikken op, zowel bij de parkeerwachters als de andere mensen op het trottoir. Blijft apart hoe ze hier werken. De ruggen waren toch wel ruim een meter lang, terwijl we alleen het lumbaal gedeelte nodig hebben. We hebben dus in het lab flink staan zagen en 4 enorme zakken afval weggedaan van 25 ruggen. Komende week kan ik beginnen met het verwijderen van de spieren om het lumbaal gedeelte, zodat ik bij de tussenwervelschijven kan om mijn testjes op te doen. Ze verwachten dat ik nog wel een paar weken zoet ben met het verwijderen van de spieren. Aangezien ik in Nederland natuurlijk ook al aardig wat koeienstaarten verwerkt heb, denk ik dat het allemaal wel meevalt en dat dit vrij snel gedaan kan zijn, maar ik ga gewoon mee in het Aussie tempo en doe alles rustig aan, no worries mate. 

Afgelopen weekend (alweer regen...) ben ik op zaterdag met Britt en Sophie in de stad geweest. We wilden eigenlijk een kustwandeling doen, maar aangezien het bleef regenen hebben we dit maar niet gedaan. We hebben lekker koffie gedronken en toen het een beetje droog werd zijn we naar Hyde park en de St. Mary's cathedral geweest. Deze kerk vond ik een erg indrukwekkende en mooie uitstraling hebben door de gele ramen die erin zitten, waardoor er een heel mooi licht door de kerk scheen. Hier hebben we een kaarsje opgestoken voor al onze geliefden en daarna zijn we door Hyde park gelopen. Hier begon zich al van alles en nog wat te verzamelen voor de Mardi Gras parade, de grootse gay parade van Sydney. De hele stad loopt hier voor uit. We hebben onze ogen uitgekeken in het park, en zijn vervolgens thuis gaan eten om een paar uur later weer terug te keren naar het park voor de parade. Ik wist niet wat ik zag, echt een gekkenhuis en een mensenmassa waar je bang van werd. De mensen stonden meters- en rijendik aan de straat voor de parade, al dan niet op kratjes, krukjes, planken, grote plastic stoeltjes en wat dan al niet om maar iets mee te krijgen van de parade. Deze gekte hadden wij niet verwacht, waardoor wij natuurlijk veel te ver weg stonden en niks konden zien, omdat we pas aankwamen toen de parade al begonnen was. Nadat we een stukje van de route achterlangs het publiek liepen, kwamen we een heel groot live scherm tegen, en hebben we hier maar een uurtje van de parade op gekeken, is toch minder leuk dan in het echt maar beter dan niks! De bovenkanten van de wagens met vuur, glitters, en bellenblaas konden we net zien, en zo hebben we toch nog wel wat meegekregen. Na een uurtje hadden we het wel weer gezien, en toen Britt en Sophie op stap gingen ben ik lekker naar huis gegaan, en heb met Rebecca (huisgenootje dat ziek thuis was gebleven) film gekeken op de bank. 

Vandaag (zondag) heb ik met Anouk en Pamela het bewolkte en regenachtige weer getrotseerd en zijn we toch begonnen aan de kustwandeling van Bondi naar Coogee. Dit is een wandeling tussen Bondi Beach, via allerlei kleine strandjes, naar Coogee Beach. Als je met goed weer gaat, kun je dus onderweg stoppen en lekker even zwemmen. Toen we aankwamen bij Bondi beach begon zowaar de zon te schijnen, maar dit was van korte duur. Het werd vrij snel weer bewolkt en het waaide enorm hard. Toch maakt dit een kustwandeling ook wel leuk, de zee was heel ruig en wild, overal opspattend water tegen de rotsen aan de kust, ik vond het prachtig. Halverwege de route begon het toch een beetje te regenen, maar dit hebben we met een kopje koffie aanschouwd vanuit een barretje. Daarna werd het vrij snel weer droog en konden we onze weg vervolgen, langs de rotsen en kliffen aan de kust. Helemaal uitgewaaid kwamen we aan in Coogee, vanwaar we met de bus weer naar huis zijn gegaan. Een superleuke middag, waarin ik bedacht hoe mooi het is om te wandelen in een prachtig landschap, wat je nog nooit gezien hebt. Het deed me denken aan de eerste keer in de jungle in Singapore, waarbij je je blijft verbazen over hoe mooi de natuur kan zijn, en hoe krachtig water is. En dan heb ik aan het eind van mijn stage nog 4 weken te gaan in dit mooie land, waarin nog zoveel te zien en te doen is.

Volgende week gaat waarschijnlijk de zon weer schijnen, zodat ik jullie allemaal jaloers kan maken met mooie zonnige foto's vanuit het mooie Sydney. Ik ben blij dat ik nog heel wat weken te gaan heb, ik wil nog niet naar huis! 

Liefs, Meike