Happy days op Fraser Island!
24 mei 2017 - Fraser Island, Australië
G'day mates!
Ik wil jullie nog een keer bedanken voor alle lieve en leuke reacties die ik elke keer op mijn blog krijg, het motiveert me echt om te blijven schrijven omdat ik weet dat zoveel mensen mee lezen! Op speciaal verzoek van Stefan post ik zelfs mijn blogs rond 7 uur Nederlandse tijd, zodat hij leesvoer heeft voor in de trein op weg naar werk. Ook wil ik jullie erop wijzen dat ik de afgelopen weer wat foto's online heb gezet. Klik op het kopje 'foto's' en in het mapje 'Travels' vind je een kleine sfeerimpressie van mijn reis tot nu toe!
Nu mijn tour op Fraser Island een week geleden begon, wordt het toch wel tijd om hier een blog over te schrijven! Momenteel zit ik in de bus van Airlie Beach naar Townsville, dus ik heb mijn Whitsundays trip er ook alweer opzitten, ik lig achter met schrijven! Maargoed, Fraser dus. Het grootste zandeiland ter wereld. 122 km lang en varierend in breedte van 5 tot 25 km. De westkust is redelijk onbegaanbaar, maar de oostkust kun je goed rijden met een four wheel drive en vandaaruit kun je landinwaarts. Omdat het eiland dus helemaal van zand is zijn er veel sandblows (een soort zandduinen, maar dan natuurlijk en veranderend door het weer en de wind) en aan de kust is niet veel vegetatie doordat het steeds weer bedekt wordt door het waaiende zand (er was een schoolklas aanwezig en ik heb even mee staan luisteren). Een aantal van de meren op het eiland wordt zo ook langzaam gevuld door het waaiende zand en deze meren zullen in de loop van de tijd verdwijnen. Op het eiland zijn ook amper asfalt wegen te vinden, dat betekent met een 4WD over het strand en over bospaadjes! De Pippies tour die ik geboekt had was een zogenaamde 'tag along' tour, wat betekent dat het een guided self-drive tour is, oftewel zelf crossen over het strand als je 21+ bent en een rijbewijs hebt!
Woensdagochtend was het zo ver. Omdat ik de vorige avond pas laat aangekomen was en de safetybriefing gemist had, moest ik woensdag extra vroeg op om mijn papieren te tekenen en een snelle briefing bij te wonen. Deze bestond eigenlijk alleen uit een filmpje over de do's en don'ts van rijden op (los) zand (ik hoorde van de rest dat de briefing van de dag tevoren eindeloos was, dus ik had geluk!). Ik zat helaas niet bij Helen (het Duitse meisje dat ik in Noosa heb leren kennen) in de auto, maar we hadden natuurlijk wel dezelfde tour dus zagen elkaar genoeg! Mijn auto (auto 3, een rode toyota landcruiser) was gevuld met 2 Fransen, 2 Wallonische Belgen, 2 Engelsen, 1 Duitse en ikzelf. Ik was überhaupt de enige Nederlander in de hele groep, waardoor ik zelf wel eens merkte dat ik er een beetje buiten viel, omdat veel mensen hun landgenoten opzochten. Ook Helen had een groep met Duitse meiden gevonden, en hoewel zij erg haar best deed om Engels te praten en mij erbij te betrekken, vielen ze vaak toch ook terug op het Duits. Dat kan ik opzich allemaal wel volgen en verstaan, maar in een groep is het dan toch lastig om me in het gesprek te mengen!
Om 7 uur vertrokken we, op naar Fraser met de ferry! Na een rit over het strand namen we de afslag naar het binnenland. Dit was met recht een 'bumpy ride'! Achterin de auto vloog je regelmatig van je bankje bij weer een kuil of heuvel in de weg. We kwamen aan bij Lake McKenzie, een prachtig blauw meer, en we hadden geluk met het weer dus ook een prachtig blauwe lucht, een wit strand (40% silica), kortom het anzichtkaartplaatje van Fraser. Na hier foto's gemaakt te hebben en nog een tijdje gezwommen te hebben, sprongen we weer in de auto en reden we naar een grasveldje om te lunchen. Deze middag heb ik gereden, ik vond het echt fantastisch! De bospaadjes met kuilen, 80 km/u cruisen op het strand, heerlijk, wat een gevoel van vrijheid! We hebben op Fraser 3 dagen wraps voor lunch gehad, heel lekker maar ik was ze de derde keer wel beu! Na de lunch reden we naar Central, een klein informatiecentrumpje waar we een kleine wandeling gemaakt hebben. Hierna zijn we naar het kamp gereden. Op het strand rijd je vaak door kleine waterstroompjes die naar de zee leiden. Op een gegeven moment was een stroompje echter iets dieper, waardoor we tot aan de achterklep onder water waren! Heel gaaf, maar ik was ook heel blij toen ik mezelf en mijn passagiers hier veilig doorheen geloodsd had. We waren al vrij vroeg bij het kamp, rond 3 uur. Onze begeleider, Nate, stuurde ons naar de sandblows met een biertje om zonsondergang te kijken. Het was een heel eind lopen, maar het was heel mooi! Daarna ben ik met de Duitse meiden gaan koken, barbecue! Ik merkte wel dat veel mensen al dronken begonnen te worden, terwijl ik zelf eigenlijk niet eens zoveel drank mee had. Ik wilde graag rijden en ik zit niet graag brak in een auto bij een bumpy ride, laat staan achter het stuur. Dat vond ik wel even lastig de eerste avond. Omdat de avond zo lang was werd iedereen steeds erger en werden er alleen maar drankspelletjes gespeeld. Op een gegeven moment ben ik bij het kampvuur gaan zitten en daar kwam ik Khee tegen, een Engelse jongen die ik in Noosa ontmoet had. Hij zat in een andere groep en ik heb de rest van de avond met deze groep opgetrokken, was gezellig! We zijn nog naar het strand geweest en hebben de maansopkomst gezien, een enorme oranje gloed die opsteeg uit de zee, heel indrukwekkend. De volgende ochtend was het bewolkt maar droog en zijn we naar het Noorden van het eiland gereden, naar de champagne pools. Doordat het zeewater over de rotsen slaat in de pools, ontstaan er bubbels en lijkt het op champagne! Doordat de zon niet scheen was het effect wat minder, maar het was nog steeds mooi om te bekijken. Toen zijn we naar een hoog uitkijkpunt gereden, vanwaar we over het strand uit konden kijken. Terug in het kamp hebben we geluncht, en begonnen alweer mensen te drinken, wiet te roken en zelfs LSD was van de partij. Daarna zijn we over het strand naar het scheepswrak gereden voor wat foto's, en daarna naar Eli Creek, een zoetwater stroom waarvan de bron onbekend is. Het is echter natuurlijk gefilterd en schoon water wat je kunt drinken. Ik moet zeggen, dit water was lekkerder dan het kraanwater in Australië! Het was ontzettend helder en je kon een stuk langs de stroom oplopen, om vervolgens door het water met de stroom mee terug te lopen/zwemmen/drijven richting het strand. Aan het eind van de middag zijn we weer teruggereden naar het kamp, waar ik me weer aansloot bij de kookploeg (ik kan er niet tegen als ik niks te doen heb). We aten pasta bolognese, die goed gelukt was! Ik zag een beetje op tegen nog een lange avond waarop iedereen dronken was, maar dit viel heel erg mee! Ik heb met 2 Engelse meiden die ook geen zin hadden in drankspelletjes zitten kaarten, en vervolgens ben ik met Léïa, het Belgische meisje uit mijn auto, naar het strand gegaan voor maansopkomst. Door de bewolking zagen we helaas niks, maar het was heerlijk rustig op het strand. Na een tijdje kwam de rest ook, en Nate kwam met de auto, waardoor we ook muziek hadden. We hebben nog een tijdje gedanst op het strand en toen zijn we weer teruggegaan, en ben ik gaan slapen. De volgende ochtend duurde het ontzettend lang voordat we weg waren, iedereen was zo langzaam en natuurlijk waren er maar een paar mensen die mee hielpen opruimen, het werkt overal hetzelfde haha. Het weer was ook niet meer goed, regenachtig met af en toe stortbuien. Toch gingen we nog naar lake wobbee, een van de meren die langzaam aan het verdwijnen is door het zand. Het meer ligt onderaan een sandblow, dat geeft wel een mooi gezicht. Omdat ik toch al nat was, besloot ik om ook maar even te gaan zwemmen. Nate had verteld dat er van die kleine visjes in het meer zwemmen die aan je voeten knabbelen, net als in een spa. Dit was inderdaad het geval, het voelt heel grappig, een beetje als kietelen! Toen we terug bij de auto's waren begon het echt te stortregenen, dus we zijn in een ruk naar de ferry gereden, en hebben terug in het hostel geluncht. Op weg naar de ferry hebben we eindelijk dingo's gespot! Dat zijn wilde dieren, wolfachtigen die erg agressief kunnen zijn. Overal op het eiland staan waarschuwingsborden, als je op pad ging naar de wc moest je een stok meenemen om ze van je af te kunnen slaan, maar we hadden er nog geen gezien. Uiteindelijk dus wel op de laatste dag! Na de lunch was een warme douche heel welkom en heb ik de rest van de dag niet veel meer gedaan.
Ik had van de Fraser trip misschien iets meer verwacht door iedereens enthousiaste verhalen. Het drank en drugs gehalte van mijn groep viel me tegen, en ik voelde me af en toe best alleen. De tourguide was, ondanks dat hij drank en drugsgebruik aanmoedigde, heel aardig, maar ik miste een beetje het informatieve gedeelte van de tour, ik had wel wat meer informatie en toelichting verwacht. Hij zorgde dat we op locatie kwamen, en vervolgens bleef hij zelf bij de auto of verdween naar zijn tent. Van de weinige woorden die uit zijn mond kwamen was minstens de helft toch wel de uitspraak 'Happy days, happy days'. Het eiland zelf was echter prachtig en ik had het rijden voor geen goud willen missen! Ik had geluk dat niet veel mensen in mijn auto konden/wilden/mochten rijden, waardoor ik elke dag wel een stuk heb kunnen rijden, wat ik superleuk vond! We hadden leuke mensen en leuke muziek in de auto, helemaal top!
Zaterdag zou mijn bus om 19u weer vertrekken. Een nachtbus die me naar Airlie Beach zou brengen. Ik had dus nog een hele dag voordat ik zou vertrekken. Samen met Helen, die ook naar Airlie beach zou gaan maar dan met een andere bus, heb ik nog een rondje over het strand gelopen. Toen Helen weg was heb ik nog winkeltjes gekeken in het dorp, een nieuwe zonnebril gekocht, koffie gedronken en film gekeken met Léïa. Na een noodles-avondmaaltijd kon ik de bus in voor een 14 uur durende rit. Ik heb niet heel lekker geslapen, maar stiekem wel nog wat uurtjes lichte slaap meegepakt. Elke 4 uur stopten we een halfuurtje om de benen te strekken, en ik vond de rit al met al wel meevallen. Aangekomen in Airlie beach werd ik weer herenigd met Helen. We hebben onze dag vooral doorgebracht met bijslapen in de zon, het weer was heerlijk! Na samen gekookt te hebben nog een drankje in de bar meegepakt, en toen was het tijd om weer afscheid te nemen, want mijn Whitsundays tocht zou de volgende ochtend vroeg beginnen. We zien elkaar echter volgende week nog een avondje in Cairns! Ondanks de muziek van de bar ben ik nog steeds moe van de busreis heel snel in slaap gevallen.
Aangezien dit verhaal al heel lang geworden is, schrijf ik mijn Whitsundays blog even apart, die komt heel snel!
Happy days!
Heel veel liefs van jullie favoriete reizigster en blogschrijfster!
Ik wil jullie nog een keer bedanken voor alle lieve en leuke reacties die ik elke keer op mijn blog krijg, het motiveert me echt om te blijven schrijven omdat ik weet dat zoveel mensen mee lezen! Op speciaal verzoek van Stefan post ik zelfs mijn blogs rond 7 uur Nederlandse tijd, zodat hij leesvoer heeft voor in de trein op weg naar werk. Ook wil ik jullie erop wijzen dat ik de afgelopen weer wat foto's online heb gezet. Klik op het kopje 'foto's' en in het mapje 'Travels' vind je een kleine sfeerimpressie van mijn reis tot nu toe!
Nu mijn tour op Fraser Island een week geleden begon, wordt het toch wel tijd om hier een blog over te schrijven! Momenteel zit ik in de bus van Airlie Beach naar Townsville, dus ik heb mijn Whitsundays trip er ook alweer opzitten, ik lig achter met schrijven! Maargoed, Fraser dus. Het grootste zandeiland ter wereld. 122 km lang en varierend in breedte van 5 tot 25 km. De westkust is redelijk onbegaanbaar, maar de oostkust kun je goed rijden met een four wheel drive en vandaaruit kun je landinwaarts. Omdat het eiland dus helemaal van zand is zijn er veel sandblows (een soort zandduinen, maar dan natuurlijk en veranderend door het weer en de wind) en aan de kust is niet veel vegetatie doordat het steeds weer bedekt wordt door het waaiende zand (er was een schoolklas aanwezig en ik heb even mee staan luisteren). Een aantal van de meren op het eiland wordt zo ook langzaam gevuld door het waaiende zand en deze meren zullen in de loop van de tijd verdwijnen. Op het eiland zijn ook amper asfalt wegen te vinden, dat betekent met een 4WD over het strand en over bospaadjes! De Pippies tour die ik geboekt had was een zogenaamde 'tag along' tour, wat betekent dat het een guided self-drive tour is, oftewel zelf crossen over het strand als je 21+ bent en een rijbewijs hebt!
Woensdagochtend was het zo ver. Omdat ik de vorige avond pas laat aangekomen was en de safetybriefing gemist had, moest ik woensdag extra vroeg op om mijn papieren te tekenen en een snelle briefing bij te wonen. Deze bestond eigenlijk alleen uit een filmpje over de do's en don'ts van rijden op (los) zand (ik hoorde van de rest dat de briefing van de dag tevoren eindeloos was, dus ik had geluk!). Ik zat helaas niet bij Helen (het Duitse meisje dat ik in Noosa heb leren kennen) in de auto, maar we hadden natuurlijk wel dezelfde tour dus zagen elkaar genoeg! Mijn auto (auto 3, een rode toyota landcruiser) was gevuld met 2 Fransen, 2 Wallonische Belgen, 2 Engelsen, 1 Duitse en ikzelf. Ik was überhaupt de enige Nederlander in de hele groep, waardoor ik zelf wel eens merkte dat ik er een beetje buiten viel, omdat veel mensen hun landgenoten opzochten. Ook Helen had een groep met Duitse meiden gevonden, en hoewel zij erg haar best deed om Engels te praten en mij erbij te betrekken, vielen ze vaak toch ook terug op het Duits. Dat kan ik opzich allemaal wel volgen en verstaan, maar in een groep is het dan toch lastig om me in het gesprek te mengen!
Om 7 uur vertrokken we, op naar Fraser met de ferry! Na een rit over het strand namen we de afslag naar het binnenland. Dit was met recht een 'bumpy ride'! Achterin de auto vloog je regelmatig van je bankje bij weer een kuil of heuvel in de weg. We kwamen aan bij Lake McKenzie, een prachtig blauw meer, en we hadden geluk met het weer dus ook een prachtig blauwe lucht, een wit strand (40% silica), kortom het anzichtkaartplaatje van Fraser. Na hier foto's gemaakt te hebben en nog een tijdje gezwommen te hebben, sprongen we weer in de auto en reden we naar een grasveldje om te lunchen. Deze middag heb ik gereden, ik vond het echt fantastisch! De bospaadjes met kuilen, 80 km/u cruisen op het strand, heerlijk, wat een gevoel van vrijheid! We hebben op Fraser 3 dagen wraps voor lunch gehad, heel lekker maar ik was ze de derde keer wel beu! Na de lunch reden we naar Central, een klein informatiecentrumpje waar we een kleine wandeling gemaakt hebben. Hierna zijn we naar het kamp gereden. Op het strand rijd je vaak door kleine waterstroompjes die naar de zee leiden. Op een gegeven moment was een stroompje echter iets dieper, waardoor we tot aan de achterklep onder water waren! Heel gaaf, maar ik was ook heel blij toen ik mezelf en mijn passagiers hier veilig doorheen geloodsd had. We waren al vrij vroeg bij het kamp, rond 3 uur. Onze begeleider, Nate, stuurde ons naar de sandblows met een biertje om zonsondergang te kijken. Het was een heel eind lopen, maar het was heel mooi! Daarna ben ik met de Duitse meiden gaan koken, barbecue! Ik merkte wel dat veel mensen al dronken begonnen te worden, terwijl ik zelf eigenlijk niet eens zoveel drank mee had. Ik wilde graag rijden en ik zit niet graag brak in een auto bij een bumpy ride, laat staan achter het stuur. Dat vond ik wel even lastig de eerste avond. Omdat de avond zo lang was werd iedereen steeds erger en werden er alleen maar drankspelletjes gespeeld. Op een gegeven moment ben ik bij het kampvuur gaan zitten en daar kwam ik Khee tegen, een Engelse jongen die ik in Noosa ontmoet had. Hij zat in een andere groep en ik heb de rest van de avond met deze groep opgetrokken, was gezellig! We zijn nog naar het strand geweest en hebben de maansopkomst gezien, een enorme oranje gloed die opsteeg uit de zee, heel indrukwekkend. De volgende ochtend was het bewolkt maar droog en zijn we naar het Noorden van het eiland gereden, naar de champagne pools. Doordat het zeewater over de rotsen slaat in de pools, ontstaan er bubbels en lijkt het op champagne! Doordat de zon niet scheen was het effect wat minder, maar het was nog steeds mooi om te bekijken. Toen zijn we naar een hoog uitkijkpunt gereden, vanwaar we over het strand uit konden kijken. Terug in het kamp hebben we geluncht, en begonnen alweer mensen te drinken, wiet te roken en zelfs LSD was van de partij. Daarna zijn we over het strand naar het scheepswrak gereden voor wat foto's, en daarna naar Eli Creek, een zoetwater stroom waarvan de bron onbekend is. Het is echter natuurlijk gefilterd en schoon water wat je kunt drinken. Ik moet zeggen, dit water was lekkerder dan het kraanwater in Australië! Het was ontzettend helder en je kon een stuk langs de stroom oplopen, om vervolgens door het water met de stroom mee terug te lopen/zwemmen/drijven richting het strand. Aan het eind van de middag zijn we weer teruggereden naar het kamp, waar ik me weer aansloot bij de kookploeg (ik kan er niet tegen als ik niks te doen heb). We aten pasta bolognese, die goed gelukt was! Ik zag een beetje op tegen nog een lange avond waarop iedereen dronken was, maar dit viel heel erg mee! Ik heb met 2 Engelse meiden die ook geen zin hadden in drankspelletjes zitten kaarten, en vervolgens ben ik met Léïa, het Belgische meisje uit mijn auto, naar het strand gegaan voor maansopkomst. Door de bewolking zagen we helaas niks, maar het was heerlijk rustig op het strand. Na een tijdje kwam de rest ook, en Nate kwam met de auto, waardoor we ook muziek hadden. We hebben nog een tijdje gedanst op het strand en toen zijn we weer teruggegaan, en ben ik gaan slapen. De volgende ochtend duurde het ontzettend lang voordat we weg waren, iedereen was zo langzaam en natuurlijk waren er maar een paar mensen die mee hielpen opruimen, het werkt overal hetzelfde haha. Het weer was ook niet meer goed, regenachtig met af en toe stortbuien. Toch gingen we nog naar lake wobbee, een van de meren die langzaam aan het verdwijnen is door het zand. Het meer ligt onderaan een sandblow, dat geeft wel een mooi gezicht. Omdat ik toch al nat was, besloot ik om ook maar even te gaan zwemmen. Nate had verteld dat er van die kleine visjes in het meer zwemmen die aan je voeten knabbelen, net als in een spa. Dit was inderdaad het geval, het voelt heel grappig, een beetje als kietelen! Toen we terug bij de auto's waren begon het echt te stortregenen, dus we zijn in een ruk naar de ferry gereden, en hebben terug in het hostel geluncht. Op weg naar de ferry hebben we eindelijk dingo's gespot! Dat zijn wilde dieren, wolfachtigen die erg agressief kunnen zijn. Overal op het eiland staan waarschuwingsborden, als je op pad ging naar de wc moest je een stok meenemen om ze van je af te kunnen slaan, maar we hadden er nog geen gezien. Uiteindelijk dus wel op de laatste dag! Na de lunch was een warme douche heel welkom en heb ik de rest van de dag niet veel meer gedaan.
Ik had van de Fraser trip misschien iets meer verwacht door iedereens enthousiaste verhalen. Het drank en drugs gehalte van mijn groep viel me tegen, en ik voelde me af en toe best alleen. De tourguide was, ondanks dat hij drank en drugsgebruik aanmoedigde, heel aardig, maar ik miste een beetje het informatieve gedeelte van de tour, ik had wel wat meer informatie en toelichting verwacht. Hij zorgde dat we op locatie kwamen, en vervolgens bleef hij zelf bij de auto of verdween naar zijn tent. Van de weinige woorden die uit zijn mond kwamen was minstens de helft toch wel de uitspraak 'Happy days, happy days'. Het eiland zelf was echter prachtig en ik had het rijden voor geen goud willen missen! Ik had geluk dat niet veel mensen in mijn auto konden/wilden/mochten rijden, waardoor ik elke dag wel een stuk heb kunnen rijden, wat ik superleuk vond! We hadden leuke mensen en leuke muziek in de auto, helemaal top!
Zaterdag zou mijn bus om 19u weer vertrekken. Een nachtbus die me naar Airlie Beach zou brengen. Ik had dus nog een hele dag voordat ik zou vertrekken. Samen met Helen, die ook naar Airlie beach zou gaan maar dan met een andere bus, heb ik nog een rondje over het strand gelopen. Toen Helen weg was heb ik nog winkeltjes gekeken in het dorp, een nieuwe zonnebril gekocht, koffie gedronken en film gekeken met Léïa. Na een noodles-avondmaaltijd kon ik de bus in voor een 14 uur durende rit. Ik heb niet heel lekker geslapen, maar stiekem wel nog wat uurtjes lichte slaap meegepakt. Elke 4 uur stopten we een halfuurtje om de benen te strekken, en ik vond de rit al met al wel meevallen. Aangekomen in Airlie beach werd ik weer herenigd met Helen. We hebben onze dag vooral doorgebracht met bijslapen in de zon, het weer was heerlijk! Na samen gekookt te hebben nog een drankje in de bar meegepakt, en toen was het tijd om weer afscheid te nemen, want mijn Whitsundays tocht zou de volgende ochtend vroeg beginnen. We zien elkaar echter volgende week nog een avondje in Cairns! Ondanks de muziek van de bar ben ik nog steeds moe van de busreis heel snel in slaap gevallen.
Aangezien dit verhaal al heel lang geworden is, schrijf ik mijn Whitsundays blog even apart, die komt heel snel!
Happy days!
Heel veel liefs van jullie favoriete reizigster en blogschrijfster!
