De laatste dagen...

1 juni 2017 - Sydney, Australië

Daar zit ik dan, 126 dagen, 8 vluchten, 7 keer uit een vliegtuig stappen en 1 keer eruit springen later, 1 dag en 2 vluchten verwijderd van Amsterdam.
Maar ik zal eerst even vertellen over mijn laatste dagen. In Cairns aangekomen ben ik naar mijn hostel gegaan, waar ze heerlijke bedden hadden (1.20 breed en zonder plastic matje op je matras!) en grote kamers met een eigen koelkast, aangename verrassing! Ik ben op tijd gaan slapen want ik had de volgende dag iets spannends op de planning staan, namelijk skydiven! Ik had expres niet veel mensen ingelicht over mijn plannen, zodat niemand zich te veel zorgen zou maken over wat ik aan de andere kant van de wereld allemaal uitspook. Om half 7 werd ik opgehaald, en reden we naar Mission beach, een plaatsje 2 uur onder Cairns. Daar moesten we ons registreren en kregen we een groep toegewezen. Ik zat in groep 5, en moest dus nog een eeuwigheid wachten. Toen het eenmaal zo ver was, werden we in een harnas gehesen en kregen we een springer toegewezen. We deden dus een tandemsprong, waarbij je eigenlijk gewoon vastgeketend zit onder de eigenlijke springer die ook de parachute bedient. Vervolgens gingen we weer in het busje naar het vliegveld, vanwaar we met een klein vliegtuigje de lucht in gingen, ongeveer 4 km omhoog. In het vliegtuig zat je heel oncomfortabel achter elkaar en begon je springer je vast te gespen. Natuurlijk had ik de meest bezwete man met vieze tanden, dus dat was een feest! Eenmaal boven ging het luik open, en begon de eerste aan zijn sprong. Ik was tot dan toe vrij rustig en relaxed, maar op het moment dat de eerste sprong en gewoon verdween in het niks, begon ik me toch af te vragen waar ik aan begon. Maar voordat je het weet tuimel je zelf al uit het vliegtuig, dus veel tijd om na te denken heb je niet! Ik vond de vrije val van ongeveer 60 seconden fantastisch! Je valt onnoemelijk snel naar beneden, zoeft door de wolken en ziet vervolgens het land, het strand en de zee! De parachute klapt open en je hebt nog zo'n 5 minuten zweef- en geniettijd voordat je op het strand landt. Ik heb de hele dag met een big smile rondgelopen, ik wilde nog een keer en vond het echt een van de gaafste dingen die ik gedaan heb! Eenmaal terug in het hostel ben ik weer op tijd ga slapen want ik had nog iets leuks voor de boeg, namelijk een dag snorkelen en duiken in het Great Barrier Reef! We zijn op twee verschillende plekken geweest, ik heb van de biologe aan boord van alles geleerd over het rif en de vissen. Het water was ontzettend helder, dus ik kon veel meer zien dan bij de whitsundays. Ik heb onder andere Nemo's, schildpadden en rifhaaien gezien. Over Nemo's gesproken, de clownvis is een beetje vreemd. Alle clownvissen worden als mannetje geboren. Ze leven met 1 vrouwtje. Als dit vrouwtje verdwijnt, is een van de mannetjes de sjaak, en wordt in een paar weken een vrouwtje. Vervolgens gaat hij/zij met alle andere mannetjes uit de groep (inclusief eigen kinderen) paren, en krijgt weer nieuwe babyvisjes... Apart geval.
Het duiken vond ik eigenlijk enger dan de skydive, het idee dat ik 10 meter onder water zat omringd door alleen maar water maakte me een beetje onrustig toen ik moest hoesten door de droge perslucht. Maar in paniek raken helpt niet, gewoon blijven ademen wel. Ik was stiekem wel blij toen ik weer boven was en gewoon kon ademen. Die avond dacht ik weer lekker op tijd naar bed te gaan omdat ik moe was, maar uiteindelijk ben ik met mijn superleuke Engelse kamergenootjes Sarah, Mike en Karen en Karens Amerikaanse reisgenootje Scott op stap gegaan bij Gilligans, een bar in een hostel in Cairns. Ik heb echt een superleuke avond gehad! Scott heeft een eigen auto, dus op maandag zijn we op weg gegaan naar de Josephine falls, bekende watervallen in de buurt van Cairns. Hier zijn we echter nooit aangekomen, omdat we zijn gestopt bij de Fig tree cathedral (fig trees wurgen zogezegd een boom, omringen hem met eigen takken, groeien van daaruit wortels naar de grond toe, en worden zo steeds groter en sterker waardoor ze de eigenlijke boom gewoon consumeren) en vervolgens bij een meer zijn beland waar we van de zon genoten hebben. Dinsdag ben ik op cape tribulation tour geweest naar het regenwoud. Ik had eigenlijk iets meer wandelen en regenwoud verwacht, maar ondanks dat dat wel tegenviel heb ik een hele leuke dag gehad! We hebben met een bootje een krokodillenspottocht gedaan, hier een stuk of 7 krokodillen gezien (inclusief een superschattige babykrokodil!), we hebben bij een zoetwaterkreekje gezwommen (ik niet, koukleum), zijn door het woud naar een strandje geweest, en zijn vervolgens via Port Douglas weer teruggereden. Na deze lange dag heb ik met Sarah, Mike, Karen en Scott onze tijd in Cairns afgesloten met een paar drankjes die uitliepen op een stapavond. Ik had Helen (het Duitse meisje) ook uitgenodigd en we hadden elkaar weer veel te vertellen! Dinsdag heb ik met Sarah bij de lagoon in Cairns gechilld en zijn we nog een stukje over de Esplanade, de boulevard gelopen. Om 6 uur vloog ik naar Sydney, waar lieve Anouk me weer opgehaald heeft van het vliegveld! Ik heb een nachtje gelogeerd bij mijn oude Wolli roomies en de nieuwe bewoonsters. Sydney voelde weer als thuiskomen, en in het appartement was het net alsof ik niet weggeweest was. Nadat ik vandaag nog wat gegeten had met El, ben ik naar de harbour bridge en het opera house gegaan om nog een keer te genieten van het uitzicht. Daarna had ik met Alexandra en Britt bij Darling harbour afgesproken, waar we nog even hebben zitten kletsen onder het genot van een biertje. Om 5 uur heb ik de trein gepakt, mijn spulletjes in Wolli opgehaald, en toen ben ik vertrokken naar het vliegveld.

Dus, hier eindigt mijn Australische avontuur... Met heel veel zin om naar huis te gaan maar tegelijk ook verdrietig om deze geweldige ervaring achter me te laten.

Lieve lieve mensen in Nederland, ik heb heel veel zin om jullie te zien!
Rens ik kom je heeeeel snel knuffelen! Pap, mam, Teun en Dries, ik ken de Bløf-cd ondertussen uit mijn hoofd, dus behold! Omaatje en familie, tot snel!
Lieve vriendjes en vriendinnetjes in Venlo en Eindhoven, see you very very soon!

I can't wait to go home, I'm on my way!

2 Reacties

  1. Hanneke:
    1 juni 2017
    Bedankt dat ik mee mocht genieten van je reis. Weet zeker dat je moeder blij zal zijn dat je weer veilig thuis bent.
  2. Lonneke:
    2 juni 2017
    Super leuk om beetje mee op reis te kunnen zijn Meike! Jammer dat het voorbij is, maar je hebt zoveel mooie herinneringen, dat neemt niemand je meer af! :)